Discussie

De discussie over sponsoring van kunst leeft nog steeds. Alhoewel Cultuursocioloog E. Hitters in zijn promotieonderzoek tot de conclusie komt dat het bezwaar uit de jaren tachtig dat kunstsponsoring de artistieke autonomie zou aantasten in de praktijk niet aan de orde blijkt te zijn, is mijns inziens niet gegrond. Immers de kestie rondom Audi en het Stedelijk Museum Amsterdam heeft de gemoederen zondom sponsoring doen oplaaien. Zo kwam ook de angst voor het velies van de artistieke autonomie ter sprake.
Mijn scriptie, voor de studie Cultuursociologie aan de Universiteit van Amsterdam, gaat in op kunstsponsoring. Voor mijn scriptie ben ik op zoek naar antwoorden op de vraag:
WAAR LIGGEN DE (ETHISCHE)GRENZEN VAN SPONSORING IN KUNSTMUSEA?
Ik hoop dat u via deze weg uw mening en visie wilt geven.
Bedankt!
Eva

Het hangt erg van het type kunst af dat gesponsord wordt. Kunst met bijvoorbeeld een pop-art achtige inslag waarbij commercie toch een belangrijk en veelgebruikt thema is kan eigenlijk niet zonder (vind ik)

Maar als een tentoonstelling met een pop-art achtige inslag gesponsord wordt wat is dan de grens. Kan bijvoorbeeld Unox met zijn tomatensoep naast het werk van Warhol staan? Dit is misschien een ietwat plastische omschrijving, maar mijn vrag aan u, wat kan wel en wat kan niet?

Hoi Eva, hoe bevalt het moederschap en het werk bij Het Rijksmuseum je nu?
Valt het goed te combineren? En werkt manlief ook een beetje mee? ;-)

Groetjes, Sergio