Als ik naar een bepaalde plaats ga, of ergens iets gehoord heb over een tentoonstelling, zoek ik via internet meer informatie. Als een museum dan helemaal niet op internet zou staan, zou het wel een heel spraakmakende tentoonstelling moeten zijn, wil ik er desondanks naar toe gaan. In die zin is Internet een zeer belangrijk informatiemedium geworden en zal een museum minder bezoekers krijgen als het Internet niet zou gebruiken. De tweede vraag, of internet voldoende benut wordt door musea, is niet met een simpel ja of nee te beantwoorden. Je kunt redeneren dat het medium internet meer mogelijkheden biedt en dat daarom meer gedaan moet worden, maar je kan ook zeggen dat internet gebruikt moet worden voor zover het nuttig is. Als alleen platte tekst als informatie wordt geboden die voldoet aan wat mensen willen weten, dan kan dat voldoende zijn. Ik ga niet naar een museum omdat de site zo spannend is (hoewel ik moet zeggen dat dat wel een beetje het geval was toen Misha Klein in Groningen exposeerde, maar die tentoonstelling had dan ook een duidelijke relatie met de digitale wereld). Aan de andere kant kan je ervoor kiezen om de mogelijkheden van het medium uitgebreid te onderzoeken om te zien of de collectie en/of het verhaal dat verteld wordt daarmee aan aantrekkelijkheid wint. Als zo’n tentoonstelling echter alleen voor internet wordt gemaakt, haal je zeker nooit de kosten eruit. Je moet er dus iets meer mee doen, bijvoorbeeld een CD-Rom uitgeven van het materiaal. De tentoonstelling Digitale Kanalen vind ik leuk, maar voor Internet te uitgebreid (je raakt op een gegeven moment geïrriteerd door het trage starten van de beelden en ik heb een snelle kabelverbinding). Ik zou ‘m echter, als het materiaal flink wordt vermeerderd en geluid wordt toegevoegd, wel kopen als interactieve CD. Als een klein deel daarvan wordt getoond op internet, terwijl je die CD-Rom ook laat draaien in de musea die hebben meegewerkt, dan is de kans groot dat veel mensen 'm meenemen als ze naar buiten lopen. Of 'm misschien bestellen via een virtuele webshop. Ik heb zelf in '88 een buitengewoon mooie CD gekocht over glas (The Story of Glass; een coproductie tussen The Victoria & Albert Museum in London en The Corning Museum of Glass in New York). Daar zit alles in wat je wil weten over het onderwerp en in elke vorm, inclusief filmpjes over het oude glas-maken. En je kan er uiteraard dwars doorheen. Dat is eigenlijk wat we in Nederland ook meer zouden moeten doen. De productiekosten zijn nog steeds stevig. Niet zozeer vanwege de techniek, maar omdat zo'n virtuele tentoonstelling, net als een gewone tentoonstelling, veel onderzoek en inzicht in vormgeving vergt. Als dat echter gedeeld wordt tussen musea die op onderdelen een gelijksoortige collectie hebben, is er vast wel een mouw aan te passen. Op internet zou er dan, zoals gezegd een korte versie kunnen draaien als lokkertje voor de echte musea. Los daarvan zou in een aantrekkelijk vormgegeven onderdeel van een museumsite informatie gegeven kunnen worden over de lopende tentoonstelling(en) met hier en daar een plaatje, een educatieve pagina, wat links, en een klein niet te tijdrovend interactief onderdeel, zoals het Mauritshuis dat op dit moment zo uiterst effectief doet met de tentoonstelling Winters van Weleer. Dat is echt genoeg voor de meeste mensen en musea.
