De museumhaven van het Maritiem Museum is de oudste en grootste museumhaven van Nederland. Op deze plek begon de Rotterdamse haven die afgelopen eeuwen uitgroeide tot de grootste van Europa. Nu staan high-rise architectuur én de maritieme historie van de havenstad letterlijk naast elkaar. Onze medewerkers en vrijwilligers vertellen je graag over ons varend erfgoed en de bijzondere geschiedenis van deze plek en de haven. Van oktober t/m maart zijn de schepen in de museumhaven gesloten. In de zomermaanden zijn dagelijks verschillende schepen en kranen open voor bezoek. In de zomermaanden zijn er ook regelmatig rondvaarten met de historische schepen. http://www.maritiemmuseum.nl/schepen-kranen

Op de kinder-doe-tentoonstelling Professor Plons leren kinderen de professor en zijn vrienden Kapitein Kurk, Sai-Ling, Mecha Mo en Dobber kennen die op het punt staan met hun schepen op wereldreis te vertrekken. Er moet nog veel gebeuren voor vertrek en de kinderen kunnen daar goed bij helpen: alle schepen laden en lossen, vissen vangen, containers scannen, de reisbestemming bepalen, zeilen hijsen of een maaltje koken in de kombuis van de houten vissersschuit. Aan boord van zijn futuristische schip stelt de professor zijn bijzondere verzameling tentoon en maken kinderen voor het eerst kennis met échte museumcollectie. Pas wel op voor Schurk Scheurbuik. In zijn onderzeeër ligt hij altijd op de loer om de professor het leven zuur te maken.Professor Plons is goedgekeurd door de Speeltuinbende van de Nederlandse Vereniging voor het Gehandicapte kind. http://www.maritiemmuseum.nl/professor-plons

Ga in de 'Offshore Experience' (advies 8+) mee op een uitdagende zoektocht naar energie op zee. Je waant je aan boord van een platform op zee en tot drie kilometer onder water. Ervaar zélf hoe boormeesters, kraanmachinisten, windmolenspecialisten en helikopterpiloten hun uitdagende werk midden op zee weten te klaren. En denk mee over de energiewinning van morgen. De wind op zee is altijd hard en de golven metershoog. Durf jij het aan?
offshore experience

De overweldigende hoeveelheid tekeningen bewijzen het:

Pieck had een enorme passie voor het vastleggen van zijn fantasie en van wat hij waarnam op de plekken waar hij kwam.

In de nieuwe expositie “De Passie van Pieck” laten we zien hoe Pieck al op 10-jarige leeftijd imponeerde met schitterende aquarellen en tekeningen en hoe hij zich ontwikkelde tot een van de meeste veelzijdige kunstenaars van ons land. Mensen die hem gekend hebben, weten het nog:

Anton Pieck was zeer productief en tekende het liefste de hele dag.

Hij maakte in het begin van zijn carrière veel tekeningen die hij later uitwerkte tot grafische afdrukken, aquarellen en olieverfschilderijen. In de expositie ziet u hoe hij te werk ging; van schets naar voorstudie naar uiteindelijk ontwerp. Met een loep kunt u de kleinste details in zijn werken ontdekken. Ook is er de allerlaatste kalenderplaat waar hij nog mee bezig was toen hij op 92-jarige leeftijd in zijn slaap overleed. Een interactieve museumtour legt verder uit welke technieken hij toepaste en geeft nog meer informatie over de man en zijn werken. Op diverse schermen is de Anton Pieck Beeldbank te raadplegen waarin allerlei afbeeldingen te zien zijn met meer uitleg erbij. De frivole kalenderplaten, indrukwekkende reistekeningen, schitterende etsen, intrigerende boekillustraties en fijnzinnige olieverfschilderijen maken de Anton Pieck beleving compleet.
de passie van pieck

Aardbeien in de winter? Sperziebonen uit Afrika? Nog niet zo heel lang geleden at je alleen wat er in je omgeving en per seizoen beschikbaar was. Het landschap was je eigen buurtsuper! Museum De Bastei presenteert een nieuwe tentoonstelling over deze verbinding tussen bord en landschap. ‘De Bastei Buurtsuper’ is geopend vanaf zaterdag 11 februari, dus sla je slag!

Vroeger aten mensen alles wat de natuur om hen heen te bieden had. Nijmegen kende een grote diversiteit aan landschappen, van stuwwal tot rivier, waar je veel en gevarieerd eten kon vinden. Bewoners in en om Nijmegen aten vis uit de Waal, hazelnoten uit het bos op de heuvels en ganzen uit de uiterwaarden.

Tegenwoordig bepaalt je menu juist het landschap om je heen. Onze eetgewoontes zijn door de eeuwen heen veranderd, onder andere door een enorme bevolkings- en welvaartsgroei. Maar ook de opkomst van internationale handel en het ontstaan van grote supermarkten beïnvloeden de voedselproductie. Daarbij is het productieproces van voeding verder van de consument af komen te staan. Weet jij bijvoorbeeld hoe kaas wordt gemaakt? Of waar je sappige biefstuk graast?

In ‘De Bastei Buurtsuper’ ontdek je hoe Nijmegenaren door de jaren heen voedsel hebben gevangen, verzameld, gefokt, geplant en gekweekt. Welke producten bood deze bijzondere combinatie van stuwwallandschap en rivierengebied? Wat is daar nu nog van over?

Bovendien maak je kennis met duurzame en lokale voedselinitiatieven van nu, veelal geïnspireerd op het (eet)verleden van Nijmegen. De populariteit van stadslandbouw, van voedselbossen tot pluktuinen, neemt toe. In ‘De Bastei Buurtsuper’ ontdekken museumbezoekers de historische inspiratiebronnen van deze smakelijke, hedendaagse initiatieven. Combineer je bezoek aan de tentoonstelling dan ook zeker met een tochtje langs de vele voedsellocaties van Eetbaar Nijmegen.

‘De Bastei Buurtsuper’ is geopend van 11 februari tot en met 12 november 2023. De tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, het Prins Bernhard Cultuurfonds (Gelderland), de Triodos Foundation, Stichting Zabawas en de Gravin van Bylandt Stichting.
de bastei

Een tentoonstelling en tekenles in één. Dat beoogt het Anton Pieck Museum met Het Atelier; een vernieuwend concept van een tentoonstelling en een werkplaats in één. Een tentoonstelling van werken van een hedendaagse, bekende en professionele illustrator in combinatie met laagdrempelige tekenopdrachten voor de bezoeker om het durven tekenen te stimuleren. De illustrator, Jenny Bakker, is ook de tekenleerkracht en de inspirator. Via filmpjes, sjablonen en voorbeelden kan de bezoeker ontdekken dat het vooroordeel “Ik kan niet tekenen” volkomen onterecht is.

Tekenen kun je leren …

en het begint met goed te leren kijken.
In de tentoonstelling over Jenny’s prachtige boek Van Bigkikker tot Neushoornvogel wordt daar een goede uitleg over gegeven en de bijbehorende opdrachten zijn makkelijk uitvoerbaar.
Er komen ook workshops om met wat geavanceerdere materialen te werken. De bezoeker mag het eigen gemaakte werk ook tentoonstellen op de daarvoor bedoelde wand.
het atelier met jenny bakker

In Museum W in Weert is de solotentoonstelling van Frans Franciscus te zien. Zijn oeuvre bestaat uit schilderijen, keramiek en fotografie.

Franciscus laat zich inspireren door klassieke Europese schilders zoals Caravaggio en Rubens, maar ook door de mythologie en de Bijbel. Vervolgens geeft hij aan deze bekende thema’s en composities een hedendaagse draai. Door herkenbare scènes uit de Westerse beeldcultuur te transformeren tot eigentijdse werken, is het werk van Franciscus altijd actueel. Thema’s als diversiteit, gender, klimaat, sociale misleiding en ongelijkheid komen aan de orde.

De tentoonstelling neemt je mee door de wereld van Frans Franciscus, met verhalen die perfect aansluiten bij de universele levensthema’s in de collectiepresentatie van Museum W.

In Weert is – naast werk uit de collectie van Museum Valkhof en Museum Helmond - ook veel nieuw werk te zien, dat niet eerder museaal is tentoongesteld. Foto door Peter Cox. https://www.museumw.nl/frans-fransciscus-solo.html

Deze titel typeert het bestaan van Frater Leo Disch in Abdij St. Benedictus in Mamelis nabij Vaals: Toegewijd aan het geloof, en tegelijk bezield als excentriek kunstenaar. Gedurende een jaar werd hij gevolgd door fotograaf Harry Heuts.

Het is precies 50 jaar geleden dat Leo Disch zich op 17-jarige leeftijd tijdens een avond in de disco in Maastricht plotseling door God geroepen voelde. Hij koos voor het klooster en de volgende dag al maakte hij zijn intrede in het Benedictijner klooster St. Benedictus in Mamelis bij Vaals. Frater Leo Disch werd aldaar door Dom van der Laan, medebroeder, architect van Abdij Mamelis en denker over vorm en proporties, onderwezen in de toepassing van de door hem ontwikkelde lettervoering. Frater Leo Disch past deze belettering consequent toe bij de monumenten en grafzerken waarvoor hij veel opdrachten krijgt o.a. de grafzerk van Kardinaal Willebrands in Utrecht. In de crypte van de abdij waar vele fraters en ook leken bijgezet zijn, is deze doordachte manier van beletteren te bewonderen.

Als autodidact heeft Frater Disch zich steeds verder ontwikkeld en vervaardigt hij kunstwerken in opdracht uit steen, brons en hout, o.a. portretopdrachten. Sinds vele jaren heeft hij een eigen en modern atelier.
Een grote selectie van deze kunstwerken wordt in de tentoonstelling getoond.

Prachtige fotoreportage, 3e prijs Nationaal Documentair Festival
Fotograaf Harry Heuts portretteerde in 20 beelden Leo Disch, gedurende zijn werkzaamheden in het kunstatelier omringd door zijn kunstwerken, in de abdij, wandelend in en rond het klooster met zijn prachtige omgeving ver uitkijkend over het mooie Limburgse heuvelland. Harry Heuts , onder meer werkzaam voor kranten als de Limburger, de Volkskrant en diverse tijdschriften, fotografeert voornamelijk nationale en internationale nieuwsitems en heeft ruime ervaring in portretfotografie en kunst. Hij doceerde fotografie aan de Maastricht Institute of Arts. Naast de fotoserie van Harry Heuts en de kunstwerken van Leo Disch worden in de tentoonstelling ook meubilair en een priestergewaad, ontworpen door Dom van der Laan getoond.
http://www.museumvalkenburg.nl

Expositie ‘Thema en Variaties’
Paul Hugo ten Hoopen en zijn leerlingen

Museum Valkenburg nodigt Paul Hugo ten Hoopen (1927), voormalig professor aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam (1966 tot en met 1995), om samen met zes oud-leerlingen te exposeren in de Grote Zaal. Paul Hugo ten Hoopen schilderde regelmatig in het Zuid-Limburgse Mergelland.

Paul Hugo werd geboren in Doetinchem en verliet de Achterhoek om een kunstopleiding te volgen in Utrecht waar hij zijn eerste contacten op deed met andere kunstenaars en schrijvers uit die tijd zoals o.a. Karel van het Reve. Later leerde hij het vak op de Amsterdamse Rijksakademie. Na de oorlog ging Paul Hugo op de fiets naar Parijs, immers het walhalla van de kunst in de naoorlogse jaren. Veel van zijn schilderijen zijn dan ook in Frankrijk gesitueerd waar hij op diverse plekken heeft gewoond en gewerkt. Eind vijftiger jaren rondde hij zijn studie af aan de “Schule des Sehens” in Salzburg waar Oskar Kokoschka hem letterlijk en figuurlijk “de ogen opende” en waar hij leerde: “de techniek van het kijken gaat aan de techniek van het schilderen vooraf”.

Zijn doeken zijn figuratief en kleurig: landschappen, stillevens, de natuur een ook veel naakten. Veel schilderijen met doorkijkjes, gemaakt vanuit een venster, van binnen naar buiten. Buiten is de nacht en de maan, binnen het licht en gezelligheid. Als groot liefhebber van literatuur en poëzie gaan zijn schilderijen vaak gepaard met gedichten. “Voor het maken van een goed schilderij heeft de schilder niet meer nodig dan verf, penseel, een scherp oog en wat geldingsdrang. Het kunstwerk dat af is, hoe simpel van gedachte, hoe groot van visie, op drijfzand gebouwd of op rotsgrond gemetseld, krijgt alleen te maken met de anderen: de antipoden, bewonderaars, critici, idioten, en massa’s onverschilligen.”, aldus Paul Hugo ten Hoopen.

Mede-exposanten zijn:
Catrien van Amstel, beeldhouwer en klein-plastiek
Onno Boerwinkel, kleine schilderijtjes
Barbara ten Holt, schilder en aquarellist
Mira Peters, schilder en grafiek
Gerrit de Weerd, schilder en tekenaar
Thijl Wijdeveld, beeldhouwer
https://www.museumvalkenburg.nl

Museum Dokkum opent op vrijdag 18 augustus de fototentoonstelling ‘KIEK – een beleving van Dokkum’ van fotografe Marit Anker. In de tentoonstelling combineert zij haar liefde voor Dokkum en voor fotografie. Marit: “Ik loop soms ‘ondersteboven en achterstevoren’ door Dokkum.”

Marit Anker fotografeert al meer dan 10 jaar voor Dokkum Magazine en levert sinds twee jaar ook foto’s voor Dossier Dokkum en dokkum.nl. “Er is altijd wel iets te zien of een interessante invalshoek in Dokkum te vinden”, vertelt Marit. In de expositie benadrukken hedendaagse foto’s in zwart-wit de historische binnenstad van Dokkum. “Ook kleurrijke doorkijkjes in alle seizoenen en contrasten zetten de stad in een ander daglicht voor mij.” De reuring van de stad en de verstilling van de omgeving versterken elkaar. Vandaar dat er ook een kleine ‘ode aan het platteland’ is toegevoegd aan de expositie. Daarnaast laten beelden van de stad tijdens de Admiraliteitsdagen zien waar Dokkum goed in is; het samenbrengen van mensen. De lay-out is in samenwerking met LauwersReclame tot stand gekomen.

De expositie is tot en met 28 oktober te zien in Museum Dokkum. Meer informatie over tickets en openingstijden op www.museumdokkum.nl.

De interesse van Loek Groenendijk voor het thema kunstenaarsportretten begint eind jaren ’60 met het boek ‘Private View van Lord Snowdon’, met foto’s over het Engelse kunstenaarsmilieu in de periode ’45 – ’65. Tijdens een opleiding aan de Filmacademie in Amsterdam ontmoet hij de Amerikaanse fotograaf David Douglas Duncan die hem foto’s toont die hij maakte van Picasso. Door foto’s van andere illustere voorgangers als Henri Cartier Bresson, René Bruni en Ernst Scheidegger groeit de belangstelling voor dit thema. Beelden van kunstenaars in hun atelier; in actie of verzonken in aandachtige overweging. Verstilde momenten van de intieme habitat, daar waar emotie heerst, creatie ontstaat of niet, passie en woede passanten zijn. De fascinerende interactie tussen ‘geest’, ‘ogen’ en ‘handen’. In de jaren 2011 – 2015 krijgt hij het voorrecht om ook een aantal in Spanje werkende kunstenaars te portretteren. Met nadruk ‘het voorrecht’, want creativiteit komt in eenzaamheid. Als de muze daar is, zijn buitenstaanders niet welkom. Eenmaal terug in Nederland maakt hij ook een serie van de beeldhouwer Leo Horbach, met wie hij nu samen deze expositie deelt.
De titel “Het indiscrete oog” is ontleend aan een essay van de beeldhouwer Teo San José. Het schildert op welhaast erotische wijze de relatie tussen kunstenaar en zijn materiaal. Hoe het zich overgeeft aan zijn handen; laag voor laag laat ontkleden en omvormen tot een kunstwerk, om pas dan aan andere indiscrete blikken te kunnen worden getoond. Het is zijn indiscrete oog dat het intieme liefdesspel tussen kunstenaar en materiaal heeft mogen gadeslaan.
De wereld in steen van Leo Horbach (opgeleid aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Maastricht) is opgebouwd uit krachtige en volumineuze vormen. Tijdens het werkproces groeit het beeld uit de steen, waarbij het vaak gevangen blijft in de oorspronkelijke vorm van de kei of het blok. Massa en spanning hebben in de vormen een belangrijke plaats. Detaillering beperkt zich tot voor de vorm of het thema noodzakelijke onderdelen en wordt verder mede bepaald door de steen. Zijn vormentaal is ook terug te vinden in zijn handgevormd keramisch werk. Voor zowel de stenen beelden als zijn keramiek is het menselijk lichaam, met name de vrouw, het dier en soms een symbiose van beide, de inspiratiebron. Bovennatuurlijke wezens, engelen, ruiters en paarden, stieren en amazones vormen zijn verbeelde en versteende wereld…