Vrijdag 18 september is het exact 50 jaar geleden dat gitaarvirtuoos en muzikale grootheid Jimi Hendrix ons in verbijstering achterliet. Zijn plotselinge dood – op slechts 27-jarige leeftijd – sloeg in als een bom in de muziekwereld.

Hendrix was de meest excentrieke gitarist ooit en is nog steeds een belangrijk inspiratiebron voor de huidige generatie muzikanten. Zijn psychedelische gitaarspel ontketende eind jaren zestig een revolutie in de rock & roll. Zijn bezeten solo’s, linkshandig op die omgedraaide gitaar, soms met z’n tanden, soms in z’n nek; het bezorgde hem een ware cultstatus. Achter Hendrix stond dan ook nog eens een Marshall-toren en onder zijn voet het kenmerkende wahwah-pedaal.

De Koppelkerk wijdt een foto- en collectors item- expositie aan hem in de bovenzaal. 50 years hendrix in heaven

Georges Daemen en Claartje van Oosterum 27 september tot en met 6 december 2020
Droom en werkelijkheid
In de bovenzaal van Museum Valkenburg is van 27 september t/m 6 december 2020 een duo-expositie te bezichtigen van Georges Daemen en Claartje van Oosterum.
Georges Daemen (1948) was voorheen werkzaam op de administratie van de Belgische federale overheid en volgde daarnaast de opleiding schilderen aan de kunstacademie van Hasselt (B). Georges streeft als schilder naar een verhalend realisme dat droom en werkelijkheid op poëtische wijze evoceert. Hij speelt graag met licht en donker en werkt bij voorkeur in olieverf én in transparante lagen. Muziek is zijn grootste inspiratiebron. Bij het schilderen vertrekt hij soms van een bepaald muziekstuk en probeert dan de noten om te zetten in beeld. Vaker echter, laat hij zich eerst door de muziek in de juiste stemming brengen en dan doet zijn verbeelding de rest. Hoewel hij zich beperkt tot muziek als zijn belangrijkste inspiratiebron, sluipt de wereld toch af en toe naar binnen in de keuze van zijn onderwerpen en reflecteert hij schilderend over kwetsbaarheid en stilte, over jeugd en ouderdom, of over poëzie. De kunst van Georges Daemen steunt op ambacht en passie die hij vindt in de Italiaanse renaissance en bij Rembrandt van Rijn: harmonie en schoonheid, weergegeven met tijdrovende en inspannende technieken, in een duidelijk handschrift met een eigen, verfijnd kleurenpalet. Zijn schilderijen lijken een brug te vormen tussen woord, beeld en klank en tussen verwondering, vreugde en verdriet. Georges Daemen was in 2014 laureaat bij de ‘Alphons Winterprijs’ voor schilderkunst en won in 2018 de eerste prijs in de kunstwedstrijd ‘Met open blik’ waarmee 100 jaar Eerste Wereldoorlog werd herdacht.
Claartje van Oosterum (1957) is een gepassioneerde kunstenares. Zij volgde, na een opleiding tot docent spirituele therapie, de kunstacademie in Arendonk (B) die ze in 2008 afsloot als laureaat met een eervolle vermelding en specialiseerde zich vervolgens in het boetseren van portretten en figuratieve beelden naar model. In haar vakgebied combineert ze kunst en spiritualiteit door het begeleiden van mensen in hun persoonlijk bewustwordings proces en boetseert ze tegelijkertijd de houding en de gemoedstoestand van het model, die verband houden met levensvragen die aan de orde komen. Bij het model- of portret boetseren is voor Claartje niet alleen de uiterlijke vorm van belang.

Pierre van Soest (1930 – 2001)
Hommage aan een Amsterdamse Limburger

Bijna twintig jaar na zijn overlijden presenteert Museum Valkenburg van 11 oktober t/m 6 december 2020 een uitgebreide tentoonstelling van de Amsterdamse Limburger Pierre van Soest (Venlo 1930 – 2001 Amsterdam). Te zien zijn abstracte werken uit de jaren zestig, werken uit themareeksen zoals ´Weekendfilm` (geïnspireerd door Italiaanse westernfilms), de ‘Drie Gratiën` (naar Rubens), de ‘Dulle Griet` (naar Pieter Bruegel), 'Met Jan van Eijck op bezoek bij de familie Arnolfini´, “Tuin der lusten” (naar Jeroen Bosch) en tekeningen en grafiek.
Zijn weduwe, Gré van Soest, Amsterdam, zegt erg blij te zijn met deze expositie. “Heel fijn om het werk van Pierre weer in Limburg te kunnen zien.” Als geheel geeft de expositie een boeiend overzicht. Dat ook poëzie van dichters die met hem samenwerkten als zaalteksten aanwezig zijn, geeft deze tentoonstelling een meerwaarde.

Portret van Helle

Met de term 'Amsterdamse Limburgers' worden Limburgse kunstenaars bedoeld die via Amsterdam naamsbekendheid hebben gekregen. Het waren Ger Lataster, Pieter Defesche, Jef Diederen, Lei Molin, Frans Nols, Jan Stekelenburg, Pierre van Soest en Harry Op de Laak. De groep presenteerde zich in 1950 met een expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam met als credo: ‘Wij durven te schilderen en te tekenen zoals wij het zien. Wij willen zoveel mogelijk onbevlekt zijn van alle geijkte stijlen. Wij willen alles wat leeft en tast in deze maatschappij zuiver weergeven’.
Pierre van Soest bezocht van 1947 tot 1949 de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam en ontving in de jaren 1953 en 1954 de Koninklijke Subsidie voor de Schilderkunst. Maar Limburg bleef trekken, vertelt zijn vrouw. “Pierre woonde vanaf zijn 17e in Amsterdam, zelf ben ik Amsterdamse. Wij hadden er allebei behoefte aan om ook buiten te wonen.” Het echtpaar kocht in 1964 een boerderij in Helle (gemeente Nuth) zodat Pierre tot 1992 afwisselend in Amsterdam en Nuth werkte. De omgeving en de mensen die er wonen hebben Pierre geïnspireerd tot zijn serie ‘Portret van Helle’”.

Inspiratie door historische kunstenaars

Zijn vroege werk uit de jaren zestig wordt wel ‘post Cobra´ genoemd. Zelf hield Van Soest niet van die term, hij vond zijn werk meer `abstract expressionistisch´. Wanneer hij door een bepaald motief werd gegrepen was dat aanleiding tot een hele reeks werken zoals Paraplu’s, ‘Insecten’ en ‘Weekendfilm’.