Discussie

Voor mijn eindexamen dit jaar aan de ABK Minerva in Groningen heb ik een thesis geschreven in HTML-script onder de bovenvermelde titel. Kernpunt is dat ik mijn opleiding begon met het idee dat er duidelijke criteria waren waaraan men Kunst kon herkennen. Ik ontdekte echter dat dat niet zo is. Om dit proces zichtbaar te maken heb ik bovenvermelde thesis gemaakt. Onderliggende bedoeling is om deze thesis geleidelijk om te bouwen en uit te breiden tot een interactieve website. In de thesis verzamel ik meningen over "wat is kunst", onder andere door een mini enquete onder medestudenten, docenten,andere medwerkers van de academie en bekenden. De vraagstelling was: "HBO-onderwijs is beroeps onderwijs. De kunstacademie is HBO-onderwijs. De kunstacademie
leidt dus op tot het beroep kunstenaar. Het produkt van de arbeid van een kunstenaar is kunst.
Wat is nou kunst? "
Als eerste aanzet tot het via het WWW verzamelen van meningen lijkt mij dit forum zeer geschikt. Geef jullie mening over wat is kunst.
Ik hoop op veel reacties.
geertje

Beste Geertje
Vragen wat kunst is, is net zo fundamenteel als vragen of God bestaat. Het antwoord op die vraag is cultureel bepaald. In elke cultuur zal kunst anders geformuleerd worden. In de 20ste eeuw wordt kunst bepaald door het individu, niet meer door (zoals dat tot de 19de eeuw het geval was) een groep tekens die in die cultuur door iedereen begrepen wordt en die voor iedereen hetzelfde betekenen. Voor iemand uit een arabisch land is calligrafie een hoge kunst, in andere landen heeft het niet meer status dan huisvlijt.
Als je vindt dat kunstacademies kunstenaars opleiden, zul je moeten kijken naar het ontstaan van de academies in de 16de eeuw. Vasari (jawel, de schrijver van Le Vite)was een van de eersten die in die tijd de kunstenaar status gaf met zijn beschrijving van hun levens. De eerste academies ontstonden vlak daarna. Mensen werden daar nog steeds opgeleid om kunst te produceren voor een markt en voor een opdrachtgever. Het kunstwerk moest aan bepaalde regels voldoen om kunstwerk te zijn (lees Vasari). Wie neemt in de 20ste eeuw deze rol op zich? De conservatoren, museumdirecteuren, kopers, de kunstenaars zelf?
Wie zegt 'Dit is een kunstwerk' is net zo van het geloof en de navolgzaamheid van anderen afhankelijk als degene die zegt:
'Ik ben God'

als je vindt dat iets kunst is dan is dat voor jou kunst. Als iets origineel is, is het kunst. Maar dat hoeft niet voor iedereen hetzelfde te zijn.Het ligt erg aan je eigen kijk op het leven.

Wat is in hemelsnaam kunst? Ik weet het niet, terwijl ik het bijzonder graag zou willen weten. Kunstenaars die ik deze vraag wel eens stel, reageren in de regel met de historische woorden: "dat wat ik maak". Mijn conclusie: kunstenaars hebben een ego-probleem, dat wat zij maken is kunst en omdat ik mij geen kunstenaar voel en noem, wat ik maak niet. Verbazingwekkend, niet waar. Ik mag de meeste kunstenaars niet, ze komen op mij over als zelfzuchtige types, waar jaarlijks miljoenen in geinventariseerd worden, met een een rendement van niks.

Henk Veen

Hoezo origineel? Is dat kunst? Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat er teveel kunstenaars zijn. Iedereen heeft wel in zijn kennissenkring een kunstenaar. Of wat nog erger is, een tante die, na een wanhopig verlopen zomerkampje in Zuid Frankrijk, schildert. Ik mag de meeste niet, zelfzuchtige types met een ego-probleem. Als je niks kan dan kun je nog altijd kunstenaar worden. Zonder zelfkritiek sjouwen ze het land door met vergeelde mapjes, langs galeries en musea, brallen in het cafe dat ze binnenkort een expositie hebben in Maaseik en dat er veel belangstelling voor hun werk bestaat. Ik word zo moe van deze mensen.
Henk Veen

Vera,
Wat een betoog en wat een onzin.
Kunst wordt niet bepaald door het individu, maar door de kunstenaar zelf, weliswaar een individu, maar zijn sterk overtrokken gevoel van een uniek kunstenaar te zijn bepaald wat ik en met mij vele anderen moeten waarderen als kunst.
Waag het niet om er een vraag over te stellen, vernietigende blikken zijn het antwoord, "het doet je wat of je begrijpt er niets van". De meeste kunstenaars produceren niet voor een markt of voor een opdrachtgever, dat kunnen ze niet en worden er zeker niet voor opgeleid. Ze rommelen wat, sluiten zich aan bij een zgn. beroepsvereniging en nemen heimelijk deel aan de kunstmarkten. Laten zich maar al te graag kunstenaar noemen en suggeren daarmee dat ze een bijzondere levensstijl hanteren, ondertussen genieten ze uitkering of werken in de avonduren in een fietsenstalling. Kunstenaars spelen geen belangrijke rol in de twintigste eeuw, wat ze doen is allang door anderen, duidelijk meer begaafden, gedaan. Helaas het is triest gesteld.
Henk Veen

Beste Henk,
Wat een depressieve blik op de wereld spreekt er uit je antwoorden. Ongetwijfeld ben je in je leven al tegen heel wat muren opgelopen. Ik kan je tot op zekere hoogte volgen als je zegt dat kunst wordt bepaald door het individu. Maar ook deze visie is 20ste eeuws en cultureel bepaald: In de zestiende eeuw werd kunst bepaald door de opdrachtgever en door de markt. Had je geen belangrijke opdrachtgever, jammer, dan was het geen kunst, maar vakmanschap. In die zin kan ik navoelen wat jij zegt over kunstmarkten e.d.: Terug naar af.
Wat ik mijn betoog probeerde duidelijk te maken is dat filosoferen over kunst net zo zinloos is als filosoferen over God: Je kunt het ermee eens zijn of niet, het blijft een eindeloos debat en is afhankelijk van ieders definitie van kunst/god.
In ieder geval eindelijk wat discussie op de ingeslapen museumserver. P.s.: Wat maak je zelf, Henk?

: Beste Henk,
: Wat een depressieve blik op de wereld spreekt er uit je antwoorden. Ongetwijfeld ben je in je leven al tegen heel wat muren opgelopen. Ik kan je tot op zekere hoogte volgen als je zegt dat kunst wordt bepaald door het individu. Maar ook deze visie is 20ste eeuws en cultureel bepaald: In de zestiende eeuw werd kunst bepaald door de opdrachtgever en door de markt. Had je geen belangrijke opdrachtgever, jammer, dan was het geen kunst, maar vakmanschap. In die zin kan ik navoelen wat jij zegt over kunstmarkten e.d.: Terug naar af.
: Wat ik mijn betoog probeerde duidelijk te maken is dat filosoferen over kunst net zo zinloos is als filosoferen over God: Je kunt het ermee eens zijn of niet, het blijft een eindeloos debat en is afhankelijk van ieders definitie van kunst/god.
: In ieder geval eindelijk wat discussie op de ingeslapen museumserver. P.s.: Wat maak je zelf, Henk?
Blij ben ik nu de diskussie op deze pagina een wat minder ingeslapen sfeer uitstraalt.Filosoferen over god heeft geen zin, god bestaat niet, je kunt slechts zijn bestaanrecht geloven.
Kunst bestaat waarschijnlijk wel, er geloof aan hechten heeft geen zin.
En wat ik doe? Ik restaureer kinderwagens uit de periode 1920 tot 1955.

kkk

Kunst is alles wat de mens maakt


: Wat is in hemelsnaam kunst? Ik weet het niet, terwijl ik het bijzonder graag zou willen weten. Kunstenaars die ik deze vraag wel eens stel, reageren in de regel met de historische woorden: "dat wat ik maak". Mijn conclusie: kunstenaars hebben een ego-probleem, dat wat zij maken is kunst en omdat ik mij geen kunstenaar voel en noem, wat ik maak niet. Verbazingwekkend, niet waar. Ik mag de meeste kunstenaars niet, ze komen op mij over als zelfzuchtige types, waar jaarlijks miljoenen in geinventariseerd worden, met een een rendement van niks.
:
: Henk Veen

Kunst is de samenkomst van hemelse inspiratie en de verstandige en gevoels ingeving van de mens zelf.

Kunst is een vorm van dichten met beelden.
iets uitbeelden wat dieper gaat dan je op het eerste gezicht denkt.
Als jij die diepte ziet is dat voor jou Kunst.

: Wat is in hemelsnaam kunst? Ik weet het niet, terwijl ik het bijzonder graag zou willen weten. Kunstenaars die ik deze vraag wel eens stel, reageren in de regel met de historische woorden: "dat wat ik maak". Mijn conclusie: kunstenaars hebben een ego-probleem, dat wat zij maken is kunst en omdat ik mij geen kunstenaar voel en noem, wat ik maak niet. Verbazingwekkend, niet waar. Ik mag de meeste kunstenaars niet, ze komen op mij over als zelfzuchtige types, waar jaarlijks miljoenen in geinventariseerd worden, met een een rendement van niks.
:
: Henk Veen
het blijkt een hele kunst te zijn om wat recentere opmerkingen te plaatsen.

Anna Emma en Eline, drie fatale vrouwen.


.. zegt het museum van laatstgenoemde Veere.

Toch. Dat kan spannender. Esther, Lorelei en Stephanie: een eigentijds alternatief.

Esther met de toepasselijke naam (betekent: koningin) uit all time favourite Hufters en Hofdames. Lorelei uit Gilmoure Girls, de moeder die in elk denkbaar opzicht begeerlijker, veelzijdiger, grappiger en fataler is dan de dochter. En Stephanie.

Anna Emma en Eline in Den Haag, Louis Couperus, niet op madiwo.

In NL-70 tenminste, zijn de dames aangeduid als fataal. Fataal wordt meestal uitgelegd als vampig, eigen willetje en doortastend in al haar mystiek. Fatalistisch, of iets afgezwakt deterministisch (in 't jargon) is Louis Couperus' roman. Afkomst, familie en duidelijk ook het vrouwzijn bepaalde je lot. De roman kan als maatschappijkritisch gezien worden. Het doet weldadig aan, dat het een volstrekte box-officehit was. Als feuilleton in nota bene een Haagse krant begonnen, enthousiast ontvangen en in 1922 voor de negende keer gedrukt terwijl toneeluitvoering en vertaling al achter de rug waren. Het Vaderland heette de krant.

Depressief zouden we haar nu diagnosticeren. Vrienden blijken kennissen, mannen nauwelijks in haar persoon geinteresseerd. De soms manische Eline wordt krankjorum van de 'verpletterende kalmte' van Otto. Lawrence St. Clare behoort tot het soort man dat ieder meisje met een stevig vadercomplex wel als echtgenoot wil. Volgt gekwijn, gesnik en geslik (morfineverslaving).Apotheose: RIP.

Voor politici is vermeldenswaardig dat als Haags geldt, het verbeuzelen van kostbare tijd met praat in de categorie -priet; Brussel is daarentegen weinig minder dan artistiek. Als iemand die geenszins aan de normale ouderlijke verwachtingen voldeed -natuurlijk qua liefdesleven- maar ook gelet op zijn MO-studie, die hij hoogstwaarschijnlijk aanving om zijn hooggeplaatste vader te plezieren, ging het hem volstrekt voor de wind. De kwestie erfelijk belast was voor de in '23 geridderde kunstzinnige schrijver beslist niet autobiografisch.


Nurks en horks is Emma Bovary. Meerdere mannen delfen het onderspit. Flaubert was een stilist en een perfectionist. Niks geen ruig verf tegen een doek lopen smijten, wat zij ziet, en denkt: kassa! (wel een rijke Pa. De in 1821 geboren zoon van een chirurg heeft nooit 'gewerkt'. Hij mislukte in zijn rechtenstudie en werd daarna fulltime schrijver). Vijf jaar schaafde en prutste hij aan zijn roman, die deels op een bestaande vrouw is gebaseerd. Nauwelijks een halve eeuw eerder op de markt dan Couperus, kwam het Flaubert op een rechtszaak te staan waarin ongeloof en zedeloosheid centraal stonden. Voor de publiciteit bleek dat geen nadeel.


Zoals men over de TV zegt, dat het wel door de censuur kan als die tet er afgaat en niet als je er iets aangenaams mee doet tot tevredenheid van beide partijen (neemt hij een voorbeeld aan de breedsprakige schrijfstijl van Tolstoj), kan Anna Karenina -toch een zeer vergelijkbare roman als Emma Bovary- niet terugzien op een proces wegens een al te realistische zelfmoordscene, terwijl de trein als vervoermiddel nog maar koud van de tekentafels was. In de traditie van Willy van der Heide (maar dan zijn schaduw vooruitwerpend) waren en behalve trains, plains and automobiles ook Engelse termen die geduldig werden uitgelegd zoals skeletons in je hart. En inderdaad, Tolstoj schreef om den brode.

Sympathiserend met het beroep van de beide mannen met baarden (men eert zijn voorbeelden)(t.w. beroep, niet baard) geef ik niks weg van het verhaal. Verruilt u uw rosédoorweekte vrijmibo's (Sinclairgestemd à la Lala) met wodkagedrenkte doorwaakte Russennachten (serveersuggestie: Noblesse oblige, Seaside suicide) want u hoeft nog maar 68.700 woorden te drinklezen -in wandeltempo, dankzij stagnatiegevoelige zinsneden zoals "Alexej Alexandrowitsj zuchtte en zweeg"- dus zet wat rechaudgoulash op en oefen uw Neêrlandse doorzettingsvermogen want het museum vraagt slechts een luizige neo-marxistische drei groschen en alles voor de goede zaak, 't is een lange weg naar tatoo en ander naargeestigs dat de toon zet in Rusland vandaag.

(zwijg je niet per definitie, als je zucht? Nou ja)

Tot zover het museum en gaat dat zien. Presenteren wij u met gepaste trots, volgens de koninklijkste standaard en met zorg geselecteerd: Esther, Lorelei en Stephanie.


ESTHER wordt gespeeld door Liflaf Rodeizen. Een liflaf is een bewerkelijk gerecht, dat met vaste hand gemend moet worden naar grazige weides, tussen de boterbloemen, in de boomgaard waar de wijnstok uitbot, zulks op straffe van een pijnlijke sliplijnfout in casu onbezeild punt: haalboeg noch strekboeg: kloinkboeg (blub).

Dimitri: Ze heeft boodschappen gedaan, ze heeft mijn oogkassen gemasseerd. 't Gaat echt niet makkelijk worden een hufter te zijn. Ik hou echt van d'r.
Maarten: Jonnnnnggggen, als ze geen kut had, had je ook niet van d'r gehouden. Ze speeeelt gewoon met je. Het is een uitgekookt volkje hoor, die wijven.
Dimitri: Als Fleur je had gehoord, zou ze je castreren.
Maarten: Ja, als je naar Fleur luistert, lig je over 10 jaar nog niet te neuken.

(genoemde sliplijnproblematiek iets aardser geformuleerd)


Luke: I've plenty to do.
Lorelei: I thought you'd spend the evening finding out how to fling yourself down the stairs juuust hard enough you won't have to go to my parent's thing tomorrow, but not so hard you'd actually dieieieie (fade-out)
Luke: No I thought instead I'd find a wild hog to molest me, so I needed medical attention -so I wouldn't have to go to your parent's thing tomorrow- but after some stitches and a transfusion I'm still gonna be able to make you coffee.
Lorelei: Much better plan. Rory's spending the night, we're having a cop rock marathon.
Luke: here's your donut and coffee and my final plead not making me go to this thing tomorrow.
Lorelei: You don't have to go.
Luke: Fine: I'll go.
Lorelei: You already fill in at the sheer anticipation of a weardown?
Luke: Did you say cop rock?
Lorelei: Yeah, I got it all on tape. Tryin' to figure out what you see in me, huh? Wait till you see me in these boots.

Of het er iets toe doet weet ik niet, maar beide tongriemgesneden lipglossjes zijn rijzige dames, eerder in de dertigsferen dan twintig. Betrekkingsniveau? Enfin. De boot precies genoeg afhouden, rustig aan dan breekt het lijntje niet. Eerlijkheidshalve gaat het bij hare Gilmore wél een heel eind richting die 10 jaar, en was ik Luke had ik toch een plan-B overwogen. Waarschijnlijk kijkt ie af en toe Bad Santa (de rolprent met Lorelei in bikini) en dan weet hij weer waarvoor hij het allemaal doet.

Mijn fatale vrouwen zijn dus warmbloedig en volmenselijk (of andersom) en oefenen machismo en ruziemaken nog voor er ook maar een mond een mond genaderd is. Zeker en vast dat dat een veel handigere volgorde is. Interessant voor degene die nu emancipatoire kwesties zou willen entameren, is Liflaf barjuf en Lorelei entrepreneueueur. Dat, dames en heren, staat dus los van sociale vaardigheden terwijl good old Glenn Close ons leerde dat je zakelijk succesvol kunt zijn maar best wel behoorlijk bordeliner (men fluistert zelfs, dat ook de Gordon Gekko's van deze wereld een karakterzwakte of twee hebben).


Stephanie Planckaert is wat dan heet een tienermoeder en dat is een heel gedoetje. Heel anders wordt luierkunde er natuurlijk niet van, en hogere wiskunde is dat nu ook alweer niet. De twee bio-boeken en de realityserie die resulteerden kunnen zelfs uitgelegd worden als een gezond PR-gevoel; de fotografie is in elk geval doordacht. 't Zijn schattige, wervende plaatjes.

Mis je dan kansen, op zo'n leeftijd? Verpakt in de ik-boodschap, had ik in groep 3 (5, voor de lezers die net inschakelen) al taalkundige aanleg en een gezonde ambitie, ontplooid dankzij mijn muze-juf in groep 4 (6) met de silken legs (op muziek van Gomer Pyle: Idiot savants). Qed, want alle hersencellen gingen naar de oogspieren, immers meester Guus en Rob's naam herinner ik nog wel. En vanaf 5 bijziend; het zit ook nooit eens mee. Veel -wil ik maar zeggen- verandert na de pubertijd, maar er is ook al genoeg dat al jong vastgesteld is.

De Behandeling -de royale oefening in uitstellen- kreeg haar Christoph evenzeer voor zijn kiezen. Maar er is meer. Waar Lorelei en Esther hun traject uitgestippeld hebben en beiden zowat koudbloedige banden hebben met hun verwekkers, is het in de Belgische Ardennen omgekeerd. Stephanie kende haar kerel drie jaar toen het gebeurde - lang genoeg om zeker te zijn? ik zal het nooit weten. Maar stel dat. Vader Eddy Planckaert is failliet gegaan en daar wordt in het boek precies lang genoeg bij stilgestaan.

Een faillissement is geen dipje. Iets waar je hard voor gewerkt hebt, in geloofde, pleiten zien gaan, is een existentiële crisis, want waar heb je het allemaal voor gedaan? en wat ga je nu doen. Effectieve troost, ervaringondeskundig, bestaat daar eigenlijk niet voor, denk ik. Financieel kan het méévallen; als troost nogal schraal. Je leveranciers kunnen je -onder vermelding van coulance- een beetje naaien in plaats van contractueel, want je wist toch waar je voor tekende. Nadat eerder de klanten -een beetje heleboel- wegbleven. Jaja.

.. dat werkt dus niet, dat financiële

Wél ervaringdeskundig, is relativeren eigenlijk altijd slap gelul. Compenseren dan? Mijn banzaiboompjes doen het zo fraai of ik kantklos zo voortreffelijk .. prosit! nu laten Gabriela Solis, d'r bikini én d'r Maserati Spyder me waterkoud. Niet dus.

Mijn indruk is dat Stephanie Planckaert, de blondine met de zwoele lippen, de fraaigedoseerde moedervlekjes en de uitnodigende lichaamstaal de gezinszaken naar haar elegante hand heeft gezet vanwege die troostkwestie van haar vader Eddy, die ons buitengewoon besmettelijk bedroefd aankijkt. Op pagina 119. Dankzij wallen van een week.

Nou en dat vind ik gewoon zooooo lief (punt)

Fotoreportage van dame van het jaar: kunsT

Je hebt Kunst met de grote K. De dame van het jaar Chantal in Nederlandse versie van licentieel mannenblad, is uiterst kunsTzinnig neergezeT. Ik meen te ontwaren, dat waar de voetballerij eerder met hun maandblad Hard gras al blijkgaf van een drang naar verheffing des volkes, niveau alsmede ontwikkeling, stelle men vast dat ook een fotoreportage in de kleedkamers van FC Utrecht bovengemiddeld kunstzinnig wil zijn. Immers, anders had je toch uitgekomen bij de bewezen kwaliteit van de ruggelings getoonde ingezeepte dame (idealiter Jodi Ann uut Balikpapan) #oef# (maar ik heb die verheffing dus nog niet meegemaakt, ik voetbal niet ik doe de fitheid).

Per foto enkele inzichten met u gedeeld. Geen brug te hoog, geen zee te ver.


-de douche met de geplette tetterette:ik zie toch enkel als mogelijkheid de drukknop van de 3minutendouche. U denkt: waar is dat nou voor nodig. Ik geef een aantal argumenten. Hoe trek je de aandacht met een product dat niets meer of minder is dan een drukknop. Maar dan belachelijk mooi uitgevoerd, met chroom en zwart, maar de knop op mijn PC schaf je aan voor 0,16 cent en dan is deze taiwan-made Duitser nog niet eens de chinees. Maar doet hetzelfde. Omdat het daar vochtig is, wordt het dan zo'n volchromen geval. Stel je voor: je zal maar de inkoper van zwembad, fitclub of sportvereniging moeten paaien en hij zal maar de Playboy en niets anders dan dat lezen. Kun je een advertentie plaatsen, maar ook als je het heel snel zegt is 8490 euri nog steeds veel geld. In guldens was het al veel. Dan is zo'n listige actie wel zo handig. Met entertainmentwaarde: dan moet je de assistent van de fotograaf of de stylist zo maf krijgen fc utrecht te kiezen, enzovoort enzovoot.
-p91 is, dat snapt een kind, Youp van het Hekreclame. 1) badpak met gaas. Hek, gaas: easy as 123. Tandjes. De Passievrucht, dewelke rolprent hier sublimaal hersengenesteld worde (gebiedende wijs) middels plettet. Film in werkgeheugen, film heeft personages. Indachtig Dinges collega Armin, ik lach mijn tanden bloot, zodat je je op je gemak voelt. Tegelijk zit de kijker laag (op de eerste rij bijvoorbeeld) en is het allemaal toch een beetje griezelig, want ze kijkt toch wel een beetje gemeen. De voeten zijn zeer stevig geaard, wat op zelfverzekerdheid duidt. Laag, dat had ik al gezegd he, en we hebben hier te maken met 182 meter vrouwelijkheid die je (in figuurlijke zin) bij de kladden grijpt: knaapje, deze meneer gaat door voor het koffiezetapparaat. Ook een thema in het beeld want links en rechts zien we .. knaapjes dus. Reden? Een snuifje angst doet wonderen voor de sex. En als Yvonne Kroonenberg het zegt, wie ben ik dan om dat te betwijfelen?
-93. We hebben strepen. Op kous. En de landingsbaan, dat spreekt. In deze foto doet het gezichtje niet heel erg mee, misschien goed dat even mee te geven. Tepel, als het ware in de aanbieding, uit goed voor u, de rechtertet. Het gegeven aangeboden visueel ueberarbeitet met ingehouden buik. Ja dames, uw liefdesleven een impuls geven? Watch and learn. In ancienne versies van mannenlectuur voorzien van ster: stars and stripes dus.

Wat dat met Utrecht te maken heeft weet ik trouwens ook niet, ik leg het alleen maar uit, dat zegt niet dat ik het ermee eens ben. Mocht uw zieke geest dat zich inbeelden: vrouwenvoetbal is gewoon met een short en een shirt. Sla Bend it like Beckham er anders op na, als u wilt weten hoe een vrouwen-voetballer (nadrukkelijk iets anders dan voetbalvrouw) zich kleedt, gescout wordt, schoenen regelt voor de halve prijs, door d'r moeder voor lesbienne wordt versleten, een verstilde traan over de brrronzzen wang laten rollen waarbij de zwaartekracht eerbiedig een stap terugneemt om dit piekmoment een klein beetje langer te laten duren. Tjeetje, gompie, wat kan Jessminder Bhamra mooi huilen. Als mijn vrouw zo mooi kan huilen, mag ze best af en toe labiel zijn.


WTF; ik zou het aanmoedigen: "Wat ben je opgewekt, slaap je wel slecht?"

[ zzzzzzzzzzzzz. Wak! Weer bij de les, waar was ik ]


-pagina 92: een vrouw in bad. Wat dacht jij dan? Kan dat soms niet? Je moet niet overal wat achter zoeken zeg, doe normaal ben je paranoide ofzo?
-zeepdispenser, zet hem op-blik, hou je vast/tegen de wind-in arm, handschoen en ook nog eens in doorzichtig geel verpakt: tja, doe jij de wiskunde.




1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/05/2010 12:16 door rhp.

Want dit meisje is eigenlijk heel aardig en wij zitten dat hier allemaal maar te objectiveren tot wat het uitbeeldt

(aan t woord [www.youtube.com])


Having said (dat gezegd hebbende, voor de taalpurist) is het natuurlijk wel zo de struise Hollandse erg blond is en dat er pakweg 4 conimexbommen waren .. it was somewhat the obvious choice. Al mocht het publiek meedenken, en dan krijg je dat en zo sluit ik nog aan op discussies hier ook.

Aansluitend op de hoofdredacteur-bij-erfopvolging en diens idool (uit de 10 dingen-lijst), dan toch nog maar even Paris. Ook als je qua vormen gewoonweg door olH over het hoofd bent gezien, kun je toch de boer op met, uh, nou ja wat ze dan verkoopt ja wat verkoopt ze eigenlijk?

In bad. Met sop. Het Zout Uit de Himalaya heb ik er zelf bijgedaan.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 18/05/2010 13:18 door rhp.

Misschien is mijn werk wel Kunst ......

www.schilderhermanus.nl

"Smalltalk gaat me niet makkelijk af," hoor je vaak. Een mooi begin is een onderwerp met veel aanknopingspunten, kapstok, mindmap, geef het beestje een naam.

.. en zo kon het gebeuren dat ik op de opening van de tentoonstelling over de jaren '70 was. Las Palmas. Jantje draagt graag dandy kleding en doet dat niet bij gelegheid, maar altijd. Men deed aan buitenslapen en naaktlopen. Kortom: veel beleving aan de plaatjes toegevoegd. Andere typerende jaren '70 dingen waren een visueler mediagebruik (exit reclameschilderen, enter fotografie, hallo Japan), interesse van de intellectueel in de volkse types en de man die allerlei lichaamsdelen liet verpluizen.

Dus, Las Palmas, 70's. Maar die jaren 70 zijn dus het ultieme smalltalk onderwerp:

't Aantal gespreksonderwerpen is groot, het lijkt wel eindeloos.

*is de economie nu beter, slechter en plan-geleider dan toen? Zo ja motiveer. Wat zouden die communisme-PR mensen nu voor werk doen (zoals mamma goodbye Lenin)?
*was men toen nou macho of alleen maar matig van coupe en snorbijpunt en veel borsthaar (wel was de mannenmode daarop speciaal ingesteld)
*voor de fanatiekeren is er eerst een boekenwinkel om imposante feitenkennis op te doen .. wist u dat Paul Huf ook dansmariekes op de fot heeft gezet voor Philips (echt een heeel lelijke reclame voor de man die zo graag mooooie platen maakte).
*had jij dat nou gedacht dat Ed vd Elsken gewoon een vrouw had (en wat deed die dan, 750 dagen in Japan)
*zouden die Jappen ons nou niet gewoon zitten uit te lachen? American female wrestling met overgewicht voomdem ze tof. Jaja. Want die Japse mokkeltjes zijn toch allemaal vrij mager laten we wel wezen.
*Pop was toen veel meer knusser. Nu istallemaal marketing. Zijnde? Nee veel commercieler, Abba vind jij niet commercieel? Nu veel meer mensen die het zelf doen. Eigen zaakjes, MKB, wat is nu groot en massamediaal en wat niet?

(de nuance vinden bij dit onderwerp valt niet mee. Vrolijke noot, toch: er lijkt een soort van communis opinio dat er qua popmuziek veel aan de hand was in de zeventiger jaren. Al kan dat natuurlijk ook een PR succes zijn)


Of het nu de ultieme jaren 70 tentoonstelling is valt misschien nog te bezien als zoiets al bestaat,

.. maar dankzij die gesprekjes weet ik nu wel dat het een universeel onderwerp is (d'r was ook best uitgepakt: rondleiding, praatje van man die het bedacht, drankje voor gratis, dansje van soort slangenbezweerder (uit indonesie ofzo), brandalarm (huh?), zodat bij deze 27 graden we maar buiten verder kletsten.


Dus als u het op recepties niet meer weet: Ome Willem, 2CV reclame, Paul Huf-beeld, David Hgggamiltonfoto, te rode foto met Kever en oranje koffertje op blond kotertje: herkenning gegarandeerd.

Omdat ik het nog heel veel over gebarentaal (handalfabet), gedoetjes en andere marketingdingen ga hebben ter aftrap een compliment naar choc quib (quoi?). Niet alleen waar je aan denkt als het veld in ene een ode aan de billenman is (ik lag even in kikvorsperspectief, bevangen door de wamrte) maar dat is afgekort als CQT.

Of er een ingewikkelde samenwerking met het Gem is weet ik niet, maar op de lijst sponsoren en fondsenhulp verwachtte je de klm (Dave en zijn opvouwbare schip (skidbladnir maar dan anders). Danko uit Canada, die makker van George Kooymans sprak geen Nederlands, c qt's zijn Colombinees, Popopopops Frans, volgens het programmaboekje zijn Mama's gun big in Japan en Nena is uiteraard Duits. Overal kwam het vandaag, behalve uit Nederland. Een jubileumeditie trouwens, 30 is het getal en van alle mijlpalen qua leeftijd is dat de ergste (trust me, been there). Gelukkig heeft Justin Nozuka een vroegoude ziel, is Nena op het podium zo huppelig als Simoon van Young and Desperate, is het woord b boys 350 keer langsgekomen op dat dance-ding en zijn de Popopopops zo kneedbaar als Barbapappa (dat maakt je dan, uh, 16? .. een universele leeftijd? Hmmm! Daar kom ik op terug, binnenkort in dit theater). Ofwel: jong en oud voelde zich op 27 juni toch helemaal niet oud voor de tijd van het jaar.

Met de teddybear-van-een-presentator, de knuffelige Alphabeats en niet in de laatste plaats het uiterts aaibare publiek dat deze editie het laagste Haagse Harrygehalte had sinds tijden (het bier kwam uit dat taaltje is zo zacht-land, misschien was dat een invloedsfactor)(of ik lul maar wat, 't is maar een sponsor) .. moeizaam tot de kern komend, daalde mijn Longeriaspiegel (Gaby Solis, desperate housewives) tot een kritische waarde. Feelgoodoverlow-attempt-to-divide-by-zero. En zo huppelig is Simoon helemaal niet kijk dat bedoel ik dat je aan dingen denkt waar je helemaal niet aan mag denken (daar ben jij veel te oud voor variërend op koters voor koters). Tease, fataalvrouw, ikhebdepetvanmaartenbartgejat, Sitek featuring peroxide-bom bekend van chemische plaat, Laurie Langenbach geef het een zegel.
Struikelend en aan de kook gebracht, door mijn eigen enthousiasme opstookt (iemand moet het doen)- heb ik nu Longoria, Simoon, Scarlett en Laurie op mijn netvlies en daar helpt geen moedertjelief aan hoogstens leren zien zonder bril (grapje voor insiders) en dat moet niet gekker worden.

Closest thing would be Girls Aloud, die zag iedereen al alinea's lang aankomen. Hetgeen me ertoe noopt een tekstuele beschrijving te geven van dit tiental benen in één beweging (sleipnirt hij) (eerste poging, 't onbeschrijfelijke te beschrijven). Wat natuurlijk een hele uitdaging is want vat dat maar eens in worden.

In den beginne was er het Staedionpdium want dat is vergelijkbaar. Onder een paar roosters in de vloer zitten kernfusiegestookte ventilators, waar over enkele minuten de dansmarko's (what's the boy word for dansmarieke?) uit tevoorschijn komen voor een Gemmomentje (vervreemding, literairder genomenclatuurd). Verder een trap, geen sleipnirentree kan zonder. Om stilettogewijs een binnen zonder kloppen entree te maken. Dat vraagt om een pittig onderwerp om te bezingen. In dit geval de transistional relation, trasitoria, transatio, uh: The Fling. "You're fine and that's OK, that's all you need to be," definieert tekstdichter Miranda Cooper het de Flingquestie -werk. Bij tease denkt u op eigen kracht al aan een kort jurkje en beeenen als die van Smit. Tel daar 15% been bij op; laat 5% jurk weg en dan is het plaatje compleet (kaasschaven maar dan anders). Verder het nodige bekgetrek en een boel handalfabet .. dat gewapper met de extensions in de ventilatorsuis en al die glitters wordt uiteraard afgetopt met choreografie. Icing on the cakes. Piekmoment is 2.28 Terwijl de stiletto een briesende hengst figureert, is zij op haar beurt voor de dansmarco een buitenboordmotor (dit verzin je niet) want het is waar (en dat duurt tot 2.36). Dan is vergelijkenderwijs het Plan Nederlandlogo uitbeelden na "body like a work of art" -door Sarah- maar een kleinigheid. Te spreken van, de lichaamstaal van de hardbodies liegt er niet om zoals u inmiddels wel zult hebben begrepen en op een gegeven moment wordt dat zo erg, dat de choreo bij "he'd be riding up on me," bij moi een heuse peripeteia-scene opleverde als dat mijn Cheryl was (aka aCTie Too MuCh).

Of haal tenminste die grijns van je smoel op 1.19. De zwoele blik van 3.35, nou vooruit, ik ben ook de groenste niet.

Waar gaat dit nu allemaal over? It's just a fling baby, just a little ding-a-ling (pets op de schoft). "Who's that honey over there?" en Nadine, Sarah en Nicola beelden speurende blik uit, terwijl Cheryl en Kimberley de bathroom-dialogen methodacten.

Van ding-a-ling naar singalong: dat werkt dus wel he, het feest van herkenning en dat is het mooie aan een single in de hitparade én op het podium. Bij de huidige logica van de top 40 heb je dat dus niet, en bij Nena toen wel.