Willem Bos werd in 1906 in Rotterdam geboren. Hier overleed hij ook in 1974 na een vruchtbaar kunstenaarsbestaan. Hij woonde en werkte o.a. in Rotterdam, Brussel, Antwerpen en Parijs. In 1924 keerde hij weer terug in Rotterdam.
Wim Bos vormde zich zelf. In Rotterdam werd hij niet alleen door de laad- en losactiviteiten in de havens en door het scheepvaartverkeer geïnspireerd. Ook het werk van bekende Rotterdamse schilders als Van Mastenbroek, Evert Moll en Marinus Drulman stimuleerde hem om de havenactiviteiten veelvuldig tot onderwerp te kiezen. Hij ontwikkelde hierbij een eigen impressionistische stijl, die dicht tegen die van Marinus de Jongere aanlag. Hij schilderde, tekende en aquarelleerde naast havengezichten ook plasgezichten. Zijn havengezichten ademen die typische sfeer van de vooroorlogse haven, met kolenstook, gillende stoomfluiten, rammelende ankerkettingen in het kluisgat, en piepende en krakende kranen en laadbomen.
Nog steeds leeft de haven heftig in het Rotterdamse stadshart. Schepen kijken aan de kade is een Rotterdams tijdverdrijf en iedere Rotterdammer krijgt kippenvel wanneer op oudejaarsavond de scheepshoorns klinken. Deze emotie bracht Wim Bos over op zijn olieverfschilderijen. Des te opvallender was het dan ook dat Wim Bos zelden zijn doeken in de haven maakte, terwijl deze toch zo nabij was. Hij werkte doorgaans aan de hand van ansichtkaarten en van reproducties, waaronder foto’s van zijn eigen schilderijen. Na zijn dood werden deze modellen aangetroffen rond om Wim Bos zijn schildersezel, geconserveerd door regenbuien van olieverf en terpentijn, die de schilder tijdens het werk in de loop der jaren had geproduceerd. Als je er lang naar keek dan ging je de haven ruiken.
